Düşünürüm… Okuduğum kitapların yazarlarını, şairlerini nasıl bir duygu,
nasıl bir yaşanmışlık, nasıl bir hayal gücü ile yazdıklarını düşünür dururum. Hele
ki birde kaptırdıysam kendimi kitaba vah benim halime. Bu nasıllar uzar gider
bende.
Geçtiğimiz hafta toprağına nur yağsın Can Yücel’in dizeleri, yazıları ile
geçirdim. Kişiler Sosyal Medya’da, bloglarında kendilerine yakın olan dizeleri
yada satırları paylaşırken. Eminim ki o an ki ruh hallerine yada onların düşüncelerini
dile getiren bir içerik olduğu için paylaşıyorlar. Bazen bende yaparım. Hoşuma
gider.
Düşündüm seni Can Yücel... Andım.. Dua ettim...
Daldım kitaplığıma aldım elime teker teker eserlerini. Birinden diğerine
geçtim, geçerken hep bana sen diye hitap eden kaba ama samimi sözlerinin içinde
kayboldum. Sen diye yazılan tüm dizeler bir babanın evladına verdiği öğütler
değerindeydi. En sevdiğin kadehi senin için kaldırdım o gece. Seni kutladım
seni andım bana ne kadar güzel eserler bıraktın diye.
Kendine bak kendine..
Özüne ..Sözüne.. Benliğine..
İlgilenme kimseyle..
Kim ne yemiş, ne giymiş
Bundan sanane..
Sen kendini besle..
Bilgiyle..
Sevgiyle..
Merhametle..
Ancak o zaman ulaşırsın
İnsan olmanın erdemine..
Başkalarına değil, kendi gücüne inanacaksın. Birinin boynuna asılarak
durursan, karşındakini yormakla kalmazsın, bir gün kendi kolların bile çekemez
ağırlığını düşersin; kimseye dayanmayacaksın! Dünya da sensin, evren de!
Kendini geliştireceksin. Büyüyeceksin, olgunlaşacaksın. Ruhunu da, aklını da
bedenin gibi besleyeceksin. Önce sen büyük olacaksın, farkında olacaksın, sonra
dünyanın zevklerinin, aşkın, hayatın tadını çıkaracaksın. Emanet hayatlara
tutunup, ömrünü harcamayacaksın. Ne olmasını bekliyorsan, sen öyle oturdukça,
olmayacak. Boşuna hayal kurmayacaksın!
Nur içinde yat Can YÜCEL.
0 yorum:
Yorum Gönder