Bursa’ya geldiğim ilk yıllardı. Bir kadınla tanıştım cabbar mı cabbar.
Elinden ne iş olsa gelir. Yardımsever, hayırsever, bir o kadar da kocaman bir
yüreği var. Çok da eğlencelidir. Ailecek
biz kendisine “Yaşlı Kadın” diye hitap ederiz.
Bu kadar güzel huyların bir arada toplandığı bu arkadaşımın yenemediği bir
korkusu var; Hayvan korkusu. Nasıl tezat bir arkadaşlık bizimkisi görün işte.
Bize geldiğinde ise; kedi, köpek ile haşır neşir bir ortamda seviyeli ve
mesafeli takılırlar. Öyle sende kedi, köpek var bende de korku var sana gelmem
falan da demez hani... Kızları da bir o
kadar sever hayvanları. Hatta bir gün “Yeter ki çocuklarım mutlu olsun” deyip
bir köpek bile almaya kalkışmıştı.
Gülsem mi, ağlasam mı bilemedim…
Bahsettiğim gibi çok mesafeli bir yaşam sürer hayvanlarla bizim Nuray nam-ı
değer “Yaşlı Kadın”. Geçtiğimiz hafta büyük kızının mezuniyeti için İstanbul’a
gider... Alışveriş telaşesi sonrasında keyifli bir akşam yemeği planlanır. O
ana kadar her şey tıkırında işler. Bizim ki pek bir memnun yine çok iş bitirdi
diye... Tam eve gireceklerden sokağın karşısından bir köpek havlar Nuray’a “Sende
kimsin?” gibilerinden. Alışık değil tabi köpek tanımıyor ki Nuray’ı. Şaka bir
yana…
İşte o an…
Köpeğin havlamasına karşılık bizim ki belirli sesler çıkararak ( ki kendisi
de hatırlamıyor o anı) sağ tarafına düşer ve kalır. Önce Ambulans, sonra Şişli
Etfal ve sonuç kırık bir kalça kemiği ile el bileği... Acil ameliyat ve
hatırlanmayan iki gün.
Benim hiperaktif arkadaşım kendine geldi mi diye aradığımda nereden çıkar?
Tabi ki evinden... Ne yapıp etmiş ve kendini Bursa’ya getirtmiş.
Bütün bu olanlar karşısında büyük bir şok yaşadım inanamadım ve inanmak
istemedim. Hep hayvanlardan korkan insanlara bir anlam veremezdim. Ya da
Nuray’ın hayvan korkusunun benim hayvanlarıma size seviyorum ama uzaktan bana
yaklaşmayın demesiyle sınırlı olduğunu zannediyordum.
Lütfen çocuklarınızı hayvanlar ile korkutmayın. Arkadaşım bile kendi
korkusunu hafifletmek için her zaman çocuklarına hayvan sevgisini aşıladı.
Başından böyle bir olay geçmesine rağmen neşesini kaybetmeyen Yaşlı Kadın
Nuray’ın bu davranışının sizlere örnek olmasını temenni ederim.
Bir milletin büyüklüğü ve ahlaki gelişimi, hayvanlara olan davranış biçimi
ile değerlendirilir.
Mahatma Gandhi
0 yorum:
Yorum Gönder