Kime ne zaman birşey sormaya kalksam aldığım cevaplar beni
nedense tatmin etmiyor. Anlamıyorum. Anlamak mı istemiyorum acaba? Çok düşündüm. Herkes o kadar hassas
olmuş ki. Çevresindekilere değil
kendilerine küsmüşler adeta . Bilğiniz kabuklara çekilme misali.
Arkadan konuşmayı geçtim ona dedikodu deniyor halk dilinde…
Millet nerdeyse ağzını kapatmış karnından konuşuyor. Soru soruyor cevabını da
kendi veriyor. Normal hayat ta sanki sanal olmuş ve anomim kimlikler kol
geziyor.
İletişim çağının öne çıktığı ve herkesin bastıra bastıra
hatta altını çizdiği konu başlıkları bir o kadar önemsiz olmuş insanlar için.
Ne yazık.
Herkes birbirine şüpheci gözlerle bakıyor, eskiden bir
tebessüm, bir günaydın, bir iyi akşamlar görgü ve ahlak kuralları içinde yer
alırken. Şimdilerde aman ha o bile yanlış olur modunda herkes.
Herkes inaçlarının dışında hareket eder olmuş. Aman ortama
uyum sağlayalım modunda etliye sütlüye karışmayalım. Bırakın ölsünler, bırakın
bitsinler bir boş vermişlik. Ne oluyor bizlereeee.
Hiç düşündünüz mü? Son zamanlarda birileri birşey anlatırken
sürekli aman aman vur tahtaya modu. Ne tahtası ne taşı yaaa. Buna mı kaldı inançlarımız.
doğrularımız, kişilğimiz…
Bildiğimizi bırakın görüdüğümüz şeyleri söylemekten
savunmaktan aciz kalmışız.
Vurdumduymazlık.
Bekleyelim ve görelim.
Evet bekleyelim ve görelim biz nereye gidiyoruz.
Ne oluyor farkındamısınız?
Yada
Farkında olanlar ne yapıyorlar?
Benim cevabım:
Anlamak istemiyor değil gerçekten anlamıyorum. Bil bilen
varsa dinlemeye hazırım.
0 yorum:
Yorum Gönder