Başbaşa kaldığım benle düşünüyorum. Düşündükce yıkılıyorum. Ne oluyor bizlere, neden bu isyan neden bu prim yapma hastalığımız.
Neden kayıplarımız arkasından dua etmek yerine birbirimizin üstüne basmaktan zevk alıyoruz. İsyan mı çıkarmak o zaman çıkarın diyesim geliyor. Hani inceldiği yerden kopsun derler ya işte ondan.
Yapmayın sadece düşünün.
Bugün eşim milletvekillerimizden bir tanesinin konuşmasını dinletti bana. Muharrem İnce. Vay be dedim. Var mı senin gibileri kaldımı bu hayatta. Sen ve senin gibiler lazım dedim. Dediğinin arkasında duran durabilecek kimlikler. Hataysa yaptık. Yapıldı. Şimdi düzeltme zamanı.
Adım atın lütfen, adım atarken birilerinin açtığı çukurlara düşmemek için sağlam adım atın. Atın ki arkanızdan gelenler sizlerin adımlarınızı takip etsin. Çukurlara doluşmasın bu adımlar.
0 yorum:
Yorum Gönder