Bazen oturur dalarım, derinlere... Tırmanırım yükseklere birden atarım kendimi boşluğa. Kafamı kurcalayan şeyler olduğunda kendime göre bulduğum bir yöntemdir bu aslında. Bazen canım acır, bazen ağlarım, bazende mutluluktan kanat çırpan kuşlara döner yüreğim.
İşte böyle biran şuan. İç sesimle yüz yüze kaldığım an. Biri der anya biri der konya. Sorarım mantık neresinde. İnsanın kendisini uzaktan da seyrediyor olabilmesi güzel bir durum oluşturuyor. Kısa film gibi aslında. Biri çekim için start diyor diğeri de rolünün hakkını vermeye çalışıyor.
Hayat seçimlerden ibaretse seçer ve yaşarsınız. Bugüne kadar bu böyle oldu benim hayatımda. Yanlışlarım ve doğrularım için kendimi hiç sorgulamadım. Eleştirilere açık bir insan olsamda bu hakkı ancak yakınlarıma tanıdım. Çünkü ancak beni bilen beni eleştirebilir diye düşündüm hep. Hiç de yanılmadım.
Kişisel gelişim üzerine okumuş olduğum tüm kitaplarda nedense bu düşüncelerimi hep doğruladı. Nedense sevindim. Benim gibi insanlarda var bu Dünyada dedim. Yanlız olmadığımı öğrendim.
Bugün benim için mutlu birgün. Nedense bu sefer bunu sorguluyorum. Hazırmıyım bu kadar fazlasına diye.
Sizi neler mutlu eder bilmiyorum ama beni bu dünyada mutlu edebilecek okadar çok şey var ki ve bana bu mutluluğu yaşatan herkese teşekkür etmekti bu yazıyı yazarken ki amacım.
Her daim mutlu kalın
yada
Mutlu olmayı deneyin
yada
Buna siz karar verin !...
Mutlu olmayı deneyin
yada
Buna siz karar verin !...
0 yorum:
Yorum Gönder